(1791-1867)
angielski fizyk i chemik, jeden z najwybitniejszych uczonych XIX w.; samouk; dzięki wstawiennictwu innego ang. chemika i fizyka, profesora H.B. Davy'ego, przyjęty 1813 do pracy w Royal Institution jako jego asystent i laborant; wyróżniał się nieprzeciętnymi zdolnościami eksperymentatorskimi; 1824 został członkiem Royal Society, a 1827 profesorem; prowadził badania nad elektrycznością; odkrył zjawisko indukcji elektromagnetycznej, kładąc fundamenty pod elektrodynamikę; odkrył samoindukcję oraz zbudował pierwszy model silnika elektrycznego; kontynuując badania Davy'ego nad elektrolizą, odkrył ilościowe prawa rządzące tym procesem; stworzył podstawy elektrochemii; badał diamagnetyzm, dochodząc do ustalenia, iż jest on powszechną właściwością materii; odkrył paramagnetyzm; wprowadził do fizyki pojęcie pola oraz linii sił pola; wysunął koncepcję wzajemnego oddziaływania między ładunkami a polem; odkrył zjawisko skręcania płaszczyzny polaryzacji światła w polu magnetycznym, skierowanym równolegle do wiązki światła; odkrył benzen; prowadził badania nad kauczukiem naturalnym, pragnąc ustalić jego skład; skroplił wszystkie znane wówczas gazy z wyjątkiem tlenu i azotu; autor książki Dzieje świecy, tłumaczonej na wiele języków.
- Faraday, Michael, (1791-1867)
- Faraday Michael, (1791-1867)
- MICHAŁ, Pochodzenia hebrajskiego,...