Werner Carl (1901-76)
niemiecki fizyk teoretyk, 1924-26 asystent u N. Bohra w Kopenhadze; prof. uniw. w Lipsku i Berlinie; pod koniec II woj. świat. internowany przez Amerykanów w W. Brytanii; dyr. Max-Plank-Institut für Physik w Getyndze i Monachium; jeden z najwybitniejszych fizyków XX w.; współtwórca mechaniki kwantowej, elektrodynamiki kwantowej, teorii ferromagnetyzmu, teorii pola sił jądrowych, cząstek elementarnych; sformułował tzw. macierzową reprezentację mechaniki kwantowej; odkrył zasadę nieokreśloności (za co otrzymał w 1932 nagrodę Nobla); odkrył neutron; wprowadził pojęcie spinu izotopowego; sformułował nieliniową teorię pola; zajmował się również filozoficzną interpretacją podstaw fizyki współczesnej.
KOMPLEMENTARNOŚCI ZASADA, MAGNETYZM, HEISENBERGA ZASADA NIEOZNACZONOŚCI (NIEOKREŚLONOŚCI), SCHRÖDINGER
- Heisenberga zasada nieoznaczoności, iloczyn nieokreśloności...
- Heisenberg, Werner Carl, (1901-1976)
- Heisenberga siły, siły jądrowe.