JOD

jodum, I

pierwiastek chem. należący do grupy fluorowców; liczba atom. 53, masa atom. 126,90, temp. topn. 113,5^oC, temp. wrz. 184,5^oC, gęstość 4,95 g/cm³; posiada jeden izotop trwały; jest szarofioletowym, aktywnym chem. niemetalem; kryształy o charakterystycznym zapachu i metalicznym połysku; łatwo sublimuje, pary j. są fioletowe; reaguje energicznie z metalami oraz fosforem, fluorem i chlorem tworząc jodki; w przyrodzie występuje w wodzie morskiej, wodorostach, jako domieszka saletry chilijskiej i w minerałach (jodobromit i jodargyryt); na skalę przemysłową otrzymywany z saletry chilijskiej, dawniej z popiołu wodorostów morskich; stosowany w medycynie jako środek odkażający (np. jodyna, jodoform), do leczenia tarczycy i w lekach antysklerotycznych, w chemii analitycznej (jodometria), do produkcji barwników syntetycznych; j. jest mikroelementem - pierwiastkiem śladowym niezbędnym do życia; odkryty 1812 przez Bernarda Courtois.

JODUM, LUGOLA ROZTWÓR, DAGEROTYPIA, FLUOROWCOPOCHODNE, MORSZCZYN, AKWAMETRIA, JODYNA, ZIELENICE, JODKI, JODOWA LICZBA

• jod, (J)
• WILLIAMS, Jody (ur. 1950)
• JODOMETRIA, metoda objętościowej...