KADM

cadmium, Cd

pierwiastek chem. należący do grupy cynkowców; liczba atom. 48, masa atom. 112,41, temp. topn. 321^oC, temp. wrz. 767^oC, gęstość 8,65 g/cm³; posiada osiem izotopów trwałych; jest srebrzystobiałym, miękkim, kowalnym i ciągliwym, aktywnym chem. metalem ciężkim; na powietrzu pokrywa się tlenkiem kadmu CdO (ulega pasywacji); pary k. i jego związki są toksyczne i rakotwórcze; w przyrodzie występuje w minerałach cynku; stosowany do elektrolitycznego kadmowania metali (powłoki antykorozyjne), jako składnik wielu stopów (np. stopu Wooda, stopów łożyskowych, drukarskich), do wyrobu elektrod do ogniw niklowo-kadmowych, w reaktorach jądrowych (pochłaniacz neutronów), w stomatologii (amalgamat kadmu), do wyrobu farb świecących; odkryty 1817 przez F. Stromeyera; główni producenci: Japonia, Kanada, USA, Belgia z Luksemburgiem.

KADMOWANIE, KADMOWA PURPURA, STROMEYER, ŁATWO TOPLIWY STOP, JEDNOSTKA MIARY, KADMOORGANICZNE ZWIĄZKI, KADMOWA ŹÓŁCIEŃ, LUT, KABWE, Cd

• kadm, (Cd)
• KADMU SIARCZEK, .
• kontradmirał, ( skrót : kadm.), komenda...