jeden z najstarszych w świecie, liczony wstecz do 4241 p.n.e.; początkowo oparty na księżycowej rachubie czasu liczył 360 dni, dzielił się na 3 pory roku (wylew Nilu, okres siewu, okres żniw) i 12 miesięcy po 30 dni. Z czasem skorygowano go (zbliżając do rachuby słonecznej) o 5 dni dodatkowych bez nazwy (uważanych za feralne i traktowanych jako dni pokutne) dołączanych na końcu roku. Pomimo dość dokładnej znajomości długości roku zwrotnikowego (365,25 dnia) kapłani egipscy ze względów religijnych nie dokonywali dalszych korekt, co powodowało coraz większe rozmijanie się pór roku z właściwym okresem kalendarzowym. Dopiero 238 p.n.e. Ptolemeusz III Eurgetes zreformował k.e., w którym od tej pory co 4 lata występował rok liczący 366 dni. Egipcjanie nie posługiwali się erą. Kolejne okresy liczono od daty wstąpienia na tron każdego nowego władcy. Od 30 p.n.e. obowiązywał w Egipcie kalendarz juliański, w dużym stopniu wzorowany na k.e. Egipcjanie uważani są za właściwych twórców k. słonecznego oraz podziału doby na 24 godziny.
- kalendarz egipski, k. słoneczny, dzielił...
- kalendarz, system rachuby czasu...
- pismo, system znaków służących...