stosowany w Rzymie do czasu wprowadzenia kalendarza juliańskiego, opracowany (wg legend) przez założyciela Rzymu Romulusa (VIII w. p.n.e.). W k.rz. posługiwano się początkowo tzw. rokiem naturalnym, opartym na okresowych zjawiskach przyrodniczych. Rok liczył 304 dni i był podzielony na 10 miesięcy (6 po 30 i 4 po 31 dni); początek przypadał 1 marca (wg naszej rachuby czasu). Nazwy miesięcy związane były z ich numerami (np. sierpień, jako szósty, zw. sextilis) lub imionami bogów, którym były poświęcone (np. Martius - marzec - od boga wojny Marsa). Z czasem rok wydłużono do 355 dni (4 miesiące po 31 dni, 7 po 29 dni i jeden 28-dniowy). Rozbieżności k.rz. z rokiem słonecznym starano się usunąć przez wprowadzenie dodawanych co drugi rok miesięcy przestępnych, liczących 22 lub 23 dni. 153 p.n.e. początek roku wyznaczono na 1 stycznia (Ianuarius), tj. na dzień obejmowania urzędu przez konsulów. Przyjęło się też określenie lat wg nazwisk obu konsulów sprawujących urząd. W chronologii hist. i lit. przyjmowano za początek ery rzymskiej datę założenia miasta, ustaloną w I w. p.n.e. przez encyklopedystę Marcusa Terentiusa Varro na rok 753 p.n.e. Z czasem w k.rz., ze względu na brak solidności w jego korygowaniu, zapanował chaos, któremu kres położyło wprowadzenie kalendarza juliańskiego.
- KALENDARZ JULIAŃSKI, kalendarz słoneczny...
- CEZAR, Caius Iulius Caesar (ok.(...)
- ELIASZ, (ok. 780-856)