księżycowo-słoneczny; w podstawowym zakresie przejęty od Babilończyków; oparty na miesiącach księżycowych, których początek przez wieki wyznaczano z chwilą zauważenia pierwszego światła młodego Księżyca (pierwszego wieczoru po zakończeniu nowiu). Miesiące dzielono na 7-dniowe tygodnie, rozpoczynające się w piątek o zmierzchu. Wtedy też rozpoczynał się sabat - dzień odpoczynku, kończący się w sobotę o zmierzchu. Dł. roku dopasowywano do roku słonecznego, wprowadzając 3 rodzaje roku 12-miesięcznego liczące po 354, 355 i 353 dni oraz 3 rodzaje roku 13-miesięcznego, po 384, 385 i 383 dni. Lata liczono jako kolejne od ważnych wydarzeń (np. od wyjścia z Egiptu czy od niewoli babilońskiej), później przyjęto za początek datę stworzenia świata, wg kapłanów przypadającą na rok 3761 p.n.e. K.ż. zreformował w IV w.n.e. rabin Hillel; wprowadził 19-letni cykl: 12 lat zwyczajnych - po 12 miesięcy, i 7 lat przestępnych - po 13 miesięcy, przy czym miesiące liczą przemiennie 29 i 30 dni. Od XI w. n.e. powszechnie przyjęto erę "od początku świata".
- KALENDARZ JULIAŃSKI, kalendarz słoneczny...
- ZWIĄZEK GMIN WYZNANIOWYCH ŻYDOWSKICH W RZECZPOSPOLITEJ POLSKIEJ, związek rel. zrzeszający...
- GAMALIEL II, Ben Szymon (?-180)