ósma pod względem średniej odległości od Słońca planeta (czasami dziewiąta, ponieważ następny w kolejności Pluton przeciął 1979 orbitę N. i do 1999 znajdował się bliżej Słońca); średnica równikowa 49 528 km, masa 17,25 masy Ziemi, średnia gęstość 1,65 g/cm3, albedo 0,52; obiega Słońce w czasie 164 lat 280,3 dnia po orbicie zbliżonej do kołowej, w odległości 30 razy większej od Słońca niż Ziemia: półoś wielka 4 489,6 mln km, mimośród 0.00787, nachylenie względem ekliptyki 1o46'20''; okres obrotu dokoła osi 16h3m, oś nachylona do płaszczyzny orbity pod kątem 61o (występują pory roku, każda trwa ponad 41 lat ziemskich), nachylenie równika do płaszczyzny ekliptyki ok. 29o. N. widoczny jest z Ziemi jako obiekt o jasności ok. 8m (niedostępny dla oka nie uzbrojonego), przez teleskop można dostrzec niewielką tarczę. Skąpą wiedzę o N. znacznie poszerzyła sonda Voyager 2, która 1989 zbliżyła się do planety. Przesłane zdjęcia ukazały błękitną planetę otoczoną grubą atmosferą, gł. wodorową, w której istnieje olbrzymi wir rozmiarami dorównujący Ziemi (tzw. Wielka Ciemna Plama, podobna do czerwonej plamy na Jowiszu). Wiatry o prędkościach do 1000 km/godz. Voyager 2 odkrył słabe pole magnetyczne, pierścienie (podobne do otaczających Saturna) i sześć niewielkich satelitów, krążących blisko powierzchni planety; wcześniej znano dwa duże księżyce: Trytona i Nereidę. N. odkrył 1846 astronom niem. Johann Galle na podstawie obliczeń teoretycznych matematyka franc. Urbaina Leverriera; podobne obliczenia wykonał niezależnie astronom ang. John Adams.
NEPTUN
Nauki ścisłe
TRYTON, NEREIDA, ADAMS John Couch, TRANSURANOWCE, DESPINA, CHIRON, ARAGO Dominique François Jean, Np, SATELITA, PROMIENIOTWÓRCZE PRZEMIANY