rachunek perturbacyjny
metoda przybliżonego rozwiązywania problemów fizyki i techniki; r.z. opiera się na założeniu, że niektóre siły działające w badanym układzie są znacznie słabsze niż pozostałe i można je traktować jak małe zaburzenie; równanie opisujące dane zagadnienie zawiera wtedy pewien parametr λ (charakteryzujący to zaburzenie) taki, że jeśli weźmiemy λ = 0 (brak zaburzenia), to równanie to ma znane ścisłe rozwiązanie; rozwiązania pełnego równania znajduje się wtedy w postaci szeregu potęgowego (tzw. szeregu perturbacyjnego) względem λ, a uwzględniając odpowiednio dużą liczbę wyrazów tego szeregu otrzymuje się dostatecznie dokładne rozwiązanie danego problemu; warunkiem stosowalności r.z. jest zbieżność tego szeregu względem λ (co zachodzi, gdy kolejne poprawki są coraz mniejsze), ale nawet wtedy, gdy szereg perturbacyjny jest rozbieżny, r.z. daje wiele informacji o ścisłym rozwiązaniu danego zagadnienia; r.z. najwcześniej stosowano w rozwiązywaniu problemu ruchu ciał niebieskich, np. układu Słońce-Ziemia-Księżyc, gdzie rolę parametru λ odgrywał stosunek mas Księżyca i Ziemi; r.z. stosuje się przede wszystkim w mechanice kwantowej do znajdowania prawdopodobieństw przejść między stanami kwantowymi układu.
- zaburzyć, (ja) zaburzę na chwilę...