pogląd filozoficzny przyjmujący prymat wiary i religii nad rozumem jako źródłem poznania; wg f. jedynie objawienie, potwierdzone aktem zawierzenia, daje niepodważalną pewność osiągnięcia prawdy; do fideistów zalicza się, m.in. Tertuliana i Ockhama, a w czasach nowożytnych P. Bayle'a, J.G. Hamanna, J.B. Bousseta, L. De Bonalda i F.R. de Lamennaisa; termin f. wprowadzili w XIX w. protestanccy myśliciele - A. Sabatier i E. Ménégoz.
WORONIECKI, HISTORYCZNA SZKOŁA PRAWA, WIELKA ENCYKLOPEDIA FRANCUSKA, WATYKAŃSKIE SOBORY