(hist. 1)
plemię słowiańskie osiadłe VIII-X w. nad Wartą; odegrało istotną rolę w procesie kształtowania się państwa polskiego; nazwa P. wywodzi się od rzeczownika "pole" i oznaczała ludność zamieszkującą większe tereny upraw rolnych po wykarczowanych (wypalonych) lasach; w źródłach pisanych nazwa P. pojawiła się dopiero w pocz. XI w. za panowania Bolesława Chrobrego; zręby organizacji państwowości P. powstały na przełomie VIII i IX w. wokół Gniezna i pobliskich grodów; wpływy P. stopniowo obejmowały Kujawy, Mazowsze i zach. Wielkopolskę, a u schyłku X w. panowali już na pozostałych terenach między Odrą, Bugiem, Karpatami i Bałtykiem; rozwojowi państwa towarzyszył równolegle wzrost znaczenia książąt z dynastii Piastów jeszcze przed chrystianizacją, pod koniec X w.