ogół norm prawnych regulujących społeczne stosunki pracy podporządkowanej (określanej dawniej jako najemna lub zależna), a także inne stosunki społeczne ściśle z nimi związane; p.p. kształtowało się pierwotnie w ramach prawa cywilnego i administracyjnego, wyodrębniło się w samodzielną gałąź prawa po I woj. świat.; do rozwoju p.p. w skali międzynar. przyczynia się Międzynarodowa Organizacja Pracy; gł. źródłem p.p. w Polsce jest kodeks pracy, który reguluje zagadnienia powstania i rozwiązania stosunku pracy, wynagrodzenia za pracę, obowiązki pracownika i pracodawcy, czas pracy, urlopy wypoczynkowe; szczególną sytuację niektórych grup pracowników (np. nauczycieli, marynarzy) określają osobne ustawy, ponadto sytuacja prawna poszczególnych grup pracowników unormowana może być w zbiorowych układach pracy.
- PRAWO DO PRACY, jedno z praw obywatelskich...
- prawo, uporządkowany zespół...
- PARKINSONA PRAWO, zasada nadmiernego wzrostu...