religia monoteistyczna, z pewnymi cechami organizacji paramilitarnej, wyznawana przez Sikhów, stanowiąca syntezę hinduizmu i islamu; jej założycielem był ur. 1469 guru Nanak, który w 30. roku życia doznał objawienia mistycznego ogłaszając się zwiastunem jedności wszystkich religii i głosząc wiarę w jedynego Boga (Parmeszura); kodyfikacji s. dokonywało dziesięciu następców Nanaka, z których ostatni, guru Gowind Singh (1675-1708), wyznaczył swoim następcą świętą księgę s. (Pani Księga); zawiera ona hymny Nanaka i późniejsze dodatki; umieszczona w centrum gł. sanktuarium s., Złotej Świątyni w Amritsarze, jest dla Sikhów najważniejszym widzialnym przedmiotem czci, zdominowała obrzędowość i teologię; pod koniec nabożeństwa otwierana jest w dowolnym miejscu i odczytywana we fragmencie (określa się to jako "zasięganie rady"). Dla wyznawcy s. istotne jest przestrzeganie tzw. 5 K: noszenia kesz (nieobciętych włosów jako symbolu życia zgodnego z naturą), grzebienia (kangha), szabli (kirpan), stalowej obręczy na nadgarstku (kara) oraz spodni do kolan (kacz).
SIJALKOT,
KASZMIR,
SIKHOWIE,
NANAK