Bractwo Prerafaelitów, późnoromantyczna grupa ang. malarzy i poetów działająca w Londynie w latach 1848-51, których program zawierał tendencje postromantyczne i zapowiedź symbolizmu. Występowali przeciw akademizmowi, głosząc program sztuki odrodzonej, czerpiącej inspirację z przeżyć rel., ze związku z naturą. Nawiązywali do wielkiej tradycji quattrocenta (Botticelli, Lippi, Ghirlandaio); wyznawali ideał elegancji graficznej i wyrafinowanego stylu opartego na czystości linearnej malując obrazy w duchu sentymentalizmu, romantycznego symbolizmu z dużą dozą mistycyzmu i melancholijnej aluzyjności. Szekspirowskie tematy nasycone zostały alegoriami. Obrazy odznaczały się ostrym kolorem, drobiazgowym i nienaturalnym traktowaniem realiów (np. piękna topielica w lustrzanej, kryształowej wodzie pokrytego kwiatami strumienia). Podobne cechy ujawniały się również w poezji. Czołowymi przedstawicielami kierunku byli J.E. Millais, W.H. Hunt, D.G. Rossetti, E. Burne-Jones.
- PRERAFAELICI, Bractwo Prerafaelitów...
- BRACTWO PRERAFAELITÓW, .
- topielica, „osoba z długimi,...