jantar
kopalna żywica drzew iglastych pochodzących z trzeciorzędu; barwa od mlecznobiałej przez żółtą, ciemnoczerwoną, wszystkie odcienie brązu po czarną, niekiedy też zielonkawa; przezroczysty, przeświecający lub mętny; potarty suknem elektryzuje się ujemnie; w składzie chem. zawiera ok. 79% węgla, 11% wodoru, 10% tlenu; niekiedy zatopione są w nim owady lub szczątki roślin, ziarna piasku. Znany i używany do wyrobu ozdób już w młodszym i neolicie; bardzo ceniony w staroż. Rzymie (biżuteria, kości do gry, statuetki), zwł. żółtozłoty; w średniowieczu używano gł. białego bursztynu do przedmiotów kultu religijnego; od czasów renesansu najbardziej ceniono czerwony i żółty, który łączono z metalem i drewnem w gliptyce, inkrustacji mebli, biżuterii, różnych wyrobach rzemiosła artystycznego; wykorzystuje się także prasowane odpadki b. (tzw. ambroid); w większych ilościach występuje na wybrzeżach M. Bałtyckiego, między Gdańskiem a Kłajpedą.
ETRUSKA SZTUKA, BURSZTYNOWA KOMNATA, ESTOWIE, JANTARNY, ŻYWICE LAKIERNICZE, GEDANIT, JANTAR, ELBLĄG, BURSZTYNOWY SZLAK, PARTYNICE
- bursztyn, kawałki bursztynu, pierścionek...
- BURSZTYN CZARNY,
- AMBRA CZARNA,