(ok. 625-79)
– był synem Sigberta III, króla Austrazji. Po śmierci ojca nie objął jednak rządów, odsunięty przez królewskich urzędników. Didon, biskup Poitiers, w obawie przed niebezpieczeństwem, wywiózł D. do Irlandii. Późniejszy święty przebywał na wygnaniu na Wyspach Brytyjskich około dwudziestu lat. W roku 675 przy pomocy św. ➞ Wilfryda, biskupa Yorku, ściągnięto Dagoberta do Austrazji, by objął utracony tron. Rządy jego nie trwały jednak długo: został zamordowany w czasie polowania w okolicach Steney 23 grudnia. Przyczyny i bliższe okoliczności tej zbrodni nie są znane. Lud zaczął wcześnie czcić D. jako męczennika. Oznaki oficjalnego kultu i twórczość hagiograficzna poświęcona postaci świętego wydają się jednak być dużo późniejsze. Obecnie kult podtrzymywany jest wyłącznie w kilku francuskich diecezjach, m.in. Verdun i Nancy (właściwie kult ten nigdy nie rozszerzył się poza obszar tych diecezji). Martyrologia wspominają D. 23 grudnia.