druidowie
celtyccy kapłani w Galii; wiadomości na ich temat pochodzą gł. z dzieła Cezara O wojnie galijskiej; według jego relacji zajmowali się oni wróżeniem, sprawowali pieczę nad składaniem ofiar, udzielali konsultacji w sprawach religijnych i prawnych; ich pozycja wśród Celtów (Galów) była bardzo wysoka, na czele d. stał obieralny arcykapłan; nowo przyjęci d. odbywali 20-letni nowicjat, ich gł. ośrodek miał się mieścić na brytyjskiej wyspie Mona, gdzie przybywali na naukę uczniowie z całej Galii; Rzymianie widzieli w d. inicjatorów oporu przeciw swej polityce zaborczej i dążyli do ich zniszczenia, a ces. Tyberiusz zakazał im działalności; najdłużej d. utrzymali się w Irlandii; renesans zainteresowania d. nastąpił na Wyspach Brytyjskich w okresie romantyzmu.