Bernardino, Ocellus (1487-1564)
włoski reformator religijny, franciszkanin, później kapucyn, gen. zakonu (1538-42); oskarżony o herezję uciekł do Genewy i przeszedł na kalwinizm; za poglądy odbiegające od ortodoksyjnego kalwinizmu, m.in. na wielożeństwo, wypędzony; 1547-53 przebywał w Anglii, a następnie w Polsce, w Pińczowie; wywarł znaczny wpływ na braci pol.; autor dzieł filozoficznych i polemik: Prediche, Prediche nuove, Dialogi VI, Dialogi XXX (m.in. dedykowane Zygmuntowi Augustowi i Michałowi Radziwiłłowi); 1564 skazany na banicję musiał uchodzić z Polski.