tereny Libii zamieszkane były już w epoce kamiennej, z czasów neolitycznych pochodzą liczne malowidła i ryty naskalne (odkryte gł. w zach. Fazzanie i Tibesti) przedstawiające zwierzęta i sceny z polowań. Mieszkające tu w starożytności plemiona berberyjskie pozostawały pod wpływami cywilizacji egipskiej; z kolonii fenickich, które powstawały na wybrzeżu libijskim od VIII w. p.n.e., najlepiej zachowały się Sabrata i Lebda (rzym. Leptis Magna); z czasów greckich pozostały ruiny kolonii Apollina i Cyrena. Z panowania rzymskiego (po zdobyciu Kartaginy) pozostało wiele ruin miast (najlepiej zachowane Leptis Magna), w Trypolisie zachowały się: łuk triumfalny Marka Aureliusza, ruiny świątyni i murów obronnych; liczne są też, porozrzucane na terenach dawnych prowincji rzym., Trypolitanii i Cyrenajki, fragmenty teatrów, term i innych budowli rzym., zdobionych rzeźbami, mozaikami, reliefami. W okresie bizantyjskim (VI-VII w.) powstały nowe fortyfikacje i budowle sakralne z pięknymi mozaikami (bazylika Justyniana w Sabracie). Od VII w. w wyniku podbicia Libii przez Arabów nastąpiła islamizacja kraju; powstały liczne meczety (Naga, XVII w.; Karamani, XVIII w.; Gurdżi, XIX w.). Od poł. XVI w. w sz.l. pojawiły się wpływy tureckie (imperium osmańskiego). Na wysokim poziomie stoi sztuka ludowa: wyroby ze skóry, dywany, naczynia miedziane i piękne wyroby jubilerskie.
- EGIPT STAROŻYTNY, w (IV tysiąclecie...