subiektywnie określana cecha dźwięku zależna głównie od widma jego częstotliwości, tzn. od tego, z jakich dźwięków prostych składa się analizowany dźwięk. Pozwala nam rozróżniać dźwięki pochodzące z różnych źródeł, np. z różnych instrumentów muzycznych lub różne głosy ludzkie. Dźwięki zawierające mało tonów harmonicznych określamy jako głuche, płaskie, bezbarwne. Dźwięki zawierające dużo wysokich tonów harmonicznych oceniamy jako przenikliwe, ostre, metaliczne. Oprócz widma, na barwę dźwięku wpływa również jego dynamika, tj. szybkość narastania i zanikania.
- barwa dźwięku, jedna z podstawowych...
- BARWA DŹWIĘKU, timbre
- częstotliwość harmoniczna, częstotliwość będąca...