(1891-1957)
fizyk niemiecki, prof. uniw. w Gissen oraz w Heidelbergu, pełnił również funkcję dyr. Instytutu Maxa Plancka. Prowadził badania w dziedzinie fizyki jądrowej, atomowej oraz promieniowania kosmicznego. Wspólnie z H.W. Geigerem opracował koincydencyjną metodę pomiarową, a razem z H. Beckerem odkrył promieniowanie neutronowe emitowane przez jądra berylu bombardowane cząstkami α. Za prace z dziedziny promieniowania kosmicznego i przemian jądrowych otrzymał w 1954 Nagrodę Nobla.