wszelkie odchylenia od doskonałej regularności sieci krystalicznej lub struktury kryształu. Defekty ze względu na ich geometrię można podzielić na p u n k t o w e,
l i n i o w e ( dyslokacje), p o w i e-
r z c h n i o w e. Jeżeli atom w sieci krystalicznej zostanie zastąpiony obcym atomem (domieszką), to mamy do czynienia z d e f e k t e m i d e n t y c z n o ś c i (np. donory i akceptory w kryształach półprzewodnikowych). Brak atomu w węźle sieci to tzw. d e f e k t S c h o t t k y’ e g o. Defekty tego typu istnieją zawsze w kryształach, a ich liczba jest funkcją temperatury - im wyższa temperatura, tym więcej defektów. Defektem punktowym jest także atom w pozycji międzywęzłowej. Defekty takie powstają podczas bombardowania kryształu cząstkami lub naświetlania promieniami X bądź γ. Atom międzywęzłowy i luka w węźle po atomie tworzą parę zwaną d e f e-
k t e m F r e n k l a. Defekty powierzchniowe istnieją na granicach zrastania się dwóch kryształów o różnych orientacjach (tzw. zbliźniaczenia). D.s.k. mają istotny wpływ na fizyczne własności kryształu (elektryczne, mechaniczne, optyczne, cieplne).
- DEFEKTY SIECI KRYSTALICZNEJ, .
- DEFEKTY SIECIOWE, defekty sieci krystalicznej...
- węzeł sieci krystalicznej, sieć przestrzenna.