optyczne własności ciał stałych

własności (np. przezroczystość, zdolność pochłaniania) zależne od wzajemnego oddziaływania ciała stałego zfalą elektromagnetyczną. Oddziaływanie to jest inne wprzypadku metali ipółprzewodników, ainne wprzypadku izolatorów. Głównym powodem tego zróżnicowania jest obecność lub brak wciele stałym swobodnych elektronów. W przypadku metali padająca fala elektromagnetyczna wymusza drgania swobodnych elektronów, które drgając zczęstotliwością fali padającej same emitują falę rozchodzącą się wstronę przeciwną, więc metale odbijają światło iwewnątrz metalu fala elektromagnetyczna nie może się rozchodzić. Jeśli częstotliwość fali padającej przekroczy częstotliwość drgań kolektywnych elektronów swobodnych ( częstotliwość plazmonową), wówczas elektrony swobodne nie nadążają za zmianami pola elektrycznego fali padającej iekranowanie przestaje być efektywne, metal staje się przezroczysty dla padającej fali. Dla dielektryków współczynnik załamania światła zależy od częstotliwości fali, wzrasta ze wzrostem częstotliwości, jest to tzw. dyspersja normalna. Istnieją obszary długości fali tzw. dyspersji anomalnej, gdzie następuje pochłanianie światła.