leczenie zimnem; oziębianie tkanek (np. ciekłym azotem), poddanie organizmu działaniu b. niskich temperatur (poniżej –100°C); zabieg, przeprowadzany w specjalnej komorze, stanowi wstrząs dla organizmu i wywołuje jego reakcje obronne; dochodzi do intensyfikacji przepływu krwi przez narządy wewn. (a w efekcie do ich lepszego dotlenienia i odżywienia); podwyższa się poziom hormonów o działaniu przeciwbólowym, mija obrzęk stawów, zmniejsza się napięcie mięśni; k. zapobiega osteoporozie, wzmacnia organizm, stosowana m.in. w leczeniu chorób neurologicznych, reumatycznych, oparzeń, dyskopatii.
- KRWAWICZ, Tadeusz (1910-88)
- DERMATOLOGIA, dział zajmujący się...