(1820-89)
lekarz i przyrodnik; lekarz nacz. Szpitala Ewangelickiego; prof. Akad. Medyko-Chirurgicznej i Wydziału Lekarskiego Szkoły Głównej w Warszawie; od 1869 na Cesarskim Uniwersytecie Warszawskim, 1871 zdymisjonowany przez władze carskie za odmowę wykładania w j. ros.; czł. Królewskiego Tow. Botanicznego w Ratyzbonie; prowadził badania z zakresu przyrodoznawstwa, mineralogii, chemii i botaniki; opracował projekt reformy szkolnictwa średniego, współzał. i pierwszy przew. Kasy im. Mianowskiego; 1873 zamieszkał w Zakopanem, jeden z pionierów taternictwa, badań przyrody Tatrzańskiej i kultury góralskiej; wprowadził leczenie klimatyczne gruźlicy w Polsce, rozpropagował walory lecznicze i turystyczne Zakopanego; 1884 współzał. Tow. Tatrzańskiego, zgromadził wielkie zbiory okazów przyrodniczych (m.in. minerałów), które były zaczątkiem Muzeum Tatrzańskiego w Zakopanem.
OBROCHTA, ZAKOPANE, POLSKA. NAUKA. PO 1831, ZAKOPIAŃSKI STYL, PĘKSÓW BRZYZEK, PAWLIKOWSKI, ELIASZ-RADZIKOWSKI Walery, POLSKA. NAUKA. SCHYŁEK XIX W., PANORAMA TATR, TATRY
- TYTUS, Pochodzenia łacińskiego,...