tinctura (staropol.)
używany od średniowiecza do XVIII w. dzbanek służący do polewania rąk podczas mycia; zwykle tworzył komplet z misą; najczęściej wykonywany ze srebra, cyny, złota, kryształu górskiego, fajansu, od XVIII w. z porcelany o kształcie wysokiego imbryka z wciągniętym wylewem, często na nóżkach.