(1) dopasowanie fizjologiczne - wyjątkowo rzadko, zwykle na tle chorobowym, spotyka się przypadki niedopasowania wielkości ibudowy narządów płciowych partnerów; wzdecydowanej większości przypadków rozmiary ielastyczność pochwy umożliwiają pełne objęcie członka; (2) zgodność temperamentów ibiorytmów seksualnych - najczęściej przyciągają się do siebie partnerzy mający podobne poziomy temperamentów ibiorytmów seksualnych; istnieją jednak również różnice na tym tle, np. związane zwiekiem, stanem zdrowia, cechami osobniczymi iwówczas przystosowanie seksualne osiąga się wwyniku współpracy partnerów; (3) wzajemne poznanie "mapy ciała", czyli erogenicznych stref, ośrodków zmysłowych ukobiet idostosowanie do nich form pieszczot; (4) ars amandi zgodna zpredyspozycjami fizjologicznymi, potrzebami ioczekiwaniami obojga partnerów; (5) więź psychiczna, wspólnota erotyczna, dzięki którym partnerzy czują się zjednoczeni ze sobą, adzieje się tak wtedy, kiedy MY przeważa nad JA; (6) dobra komunikacja między partnerami, tzn. umiejętność prowadzenia dialogu erotycznego, ujawnianie swych potrzeb ioczekiwań; (7) współpraca iwspółdziałanie między partnerami wars amandi, wsytuacjach, kiedy powstają trudności izaburzenia we współżyciu seksualnym. P.s. wymaga czasu, współpracy partnerów iich dobrego wzajemnego poznania. Optymalnym warunkiem powstania p.s. jest trwały związek partnerski, oparty na wzajemnej miłości, przyjaźni, dojrzałości oraz niezbędnym poziomie uświadomienia seksualnego. Niepowodzenia wpierwszych kontaktach seksualnych mogą dać złudne przekonanie orzekomym nieprzystosowaniu. Im więcej doświadczeń seksualnych każdy zpartnerów ma za sobą, tym większa jest potrzeba współpracy wcelu optymalnego dostosowania istniejących warunków iprzyzwyczajeń.
- zespół nieprzystosowania seksualnego, zaburzenie psychoseksualne...
- abstynencja seksualna, powstrzymywanie się...
- charakter a seks, jednym z czynników mających...