Bohater tytułowy dramatu Henrika Ibsena Peer Gynt, opartego na ludowym podaniu skandynawskim.
Chłopak z niewielkiej wioski, w której żyje ubogo wraz z matką, marząc o wielkich czynach, jakich dokona - gdy tylko będzie miał okazję. Tymczasem traci ukochaną Ingrid, która decyduje się wyjść za innego. Na jej ślubie poznaje Solvejgę, która w przyszłości będzie mu wierną towarzyszką życia. Nim jednak w pełni ją doceni, porywa Ingrid, by po krótkim czasie ją porzucić jako niedorównującą Solvejdze. Tu po raz pierwszy tak wyraźnie ujawnia się główna cecha Peera: samolubność, nieliczenie się z innymi.
Pojawiać ona się będzie w kolejnych jego przygodach. Po porzuceniu Ingrid Peer wyruszył w wędrówkę, podczas której trafił do zaczarowanego zamku Króla Gór, uwiódł mu córkę i walczył z trollami. Wróciwszy zamieszkał razem z Solvejgą, choć ich szczęście nie trwało długo, gdyż zjawiła się córka Króla Gór z ich wspólnym synem. Peer musi opuścić Solvejgę, a dodatkową przyczyna jest żal po śmierci matki.
W kolejnej wędrówce bohater przeżywa szereg niesamowitych przygód na przemian to zyskując, to tracąc fortunę. Wreszcie wraca do Norwegii, ale tonie statek którym płynie, a Peer by uratować siebie musi zabić innego rozbitka. Dopiero wróciwszy do starej już, oślepłej Solvejgi zaczyna rozumieć znaczenie miłości do innych.