Postać biblijna.
Córka Betuela, spokrewniona z Abrahamem, żona Izaaka. Sługa Abrahama, zgodnie z poleceniem swego pana, szukał żony dla Izaaka. Spotkał Rebekę przy źródle, z dzbanem na ramieniu, a ona dała mu pić. Sługa podarował jej złoty kolczyk zakładany w nozdrza i złote bransolety, otrzymał zgodę jej ojca i brata oraz samej Rebeki na poślubienie Izaaka.
Początkowo niepłodna, za wstawiennictwem Izaaka u Boga, urodziła Rebeka bliźnięta, Ezawa i Jakuba. Bracia walczyli już w jej łonie, a Bóg zapowiedział narodziny protoplastów dwóch narodów i dominację młodszego Jakuba nad pierworodnym Ezawem. Rebeka kochając bardziej Jakuba pomogła mu oszukać ojca, Izaaka, który nieświadomie przypieczętował władzę Jakuba w rodzie udzielając mu błogosławieństwa dla pierworodnego. Rebeka wysłała potem Jakuba do swego brata Labana, aby uciekł przed gniewem Ezawa.