Jeden z dwóch głównych bohaterów opowiadania Jarosława Iwaszkiewicza Brzezina.
Młodszy brat ➞ Bolesława; przyjeżdża do leśniczówki brata w rok po śmierci jego żony i swoim stylem życia zaburza panującą tam atmosferę ponurej żałoby. Sprowadza fortepian, gra, śpiewa, romansuje z ➞ Maliną, radośnie bawi się z osieroconą córeczką Bolesława. Ten brak taktu Bolesław przypisuje demoralizacji, jakiej Stanisław uległ w czasie leczenia w szwajcarskim kurorcie.
Tymczasem Stanisław jest świadomy, że umiera na gruźlicę, a wypisanie go z sanatorium jest tylko unikiem lekarzy, pragnących zapobiec śmierci pacjenta w ich ośrodku. Rzeczywiście Stanisław wkrótce umiera, ale jego postawa uczy brata, że nieuchronność śmierci nie powinna skłaniać człowieka, by patrzył na to wszystko z okna pokoju, przez szybki widział jakieś rzeczy, które byłyby piękne, gdyby mógł ich dotknąć. W ekranizacji utworu (reż. Andrzej Wajda, 1970 r.) Stanisława grał Olgierd Łukaszewicz.