miasto na Wysoczyźnie Leszczyńskiej, nad Kopanicą (woj. wielkopolskie, powiat leszczyński); prawa miejskie w pocz. XV w., od XVII w. rozwój rzemiosła, piwowarstwa, handlu (komora celna); w XVII-XVIII w. siedziba Leszczyńskich(miejsce rokowań zwolenników St. Leszczyńskiego z Sasami), od 1738 Sułkowskich, którzy zał. tu 1820 kolegium pijarów z pol. j. wykładowym; w XIX w. ośr. płóciennictwa; od 1856 połączenie kolejowe z Poznaniem i Wrocławiem; 1793-1919 w zaborze pruskim; 2,5 tys. mieszk. (2002); ośr. obsługi rejonu roln. Barokowy układ urbanistyczny, w centrum na sztucznej wyspie okazały pałac Leszczyńskich wg projektu J.S. Bellotiego (ob. muzeum), przy nim zespół oficyn i zabudowań gosp. z 2. poł. XVIII w., park zał. w XVII w.; w mieście dwa późnobarokowe kościoły, ratusz z 1752, w dawnym kolegium - szkoła, kamienice z XVII-XIX w.