Michał (1899-1970)
ekonomista i statystyk; 1929-35 pracownik Instytutu Badania Koniunktur Gospodarczych i Cen, od 1936 w W. Brytanii; w czasie II woj. świat. badania nad gospodarką wojenną (racjonowaniem); 1946-54 w wydziale ekonomicznym sekretariatu ONZ; 1951 doradca ekonomiczny rządu Izraela, 1959-60 - rządu Indii, 1961 - Kuby; po powrocie do kraju pracował w organach planowania; prof. SGPiS, czł. PAN, doctor honoris causa Uniw. W-wskiego. 1933 wydał Próbę teorii koniunktury, w której sformułował nowatorską teorię w wielu punktach zbieżną z późniejszą teorią J.M. Keynesa (wydaną 1936). Sformułował tam pogląd o zależności produkcji, zatrudnienia i zysków od inwestycji i konsumpcji; inwestycje powodują ożywienie gospodarki w okresie ich wykonywania, ale pociągają za sobą spadek koniunktury, prowadzący do spadku stopy zysku, w miarę zwiększania aparatu wytwórczego. W późniejszych pracach K. rozwinął teorię dynamiki gospodarki kapitalistycznej; udowadniał, iż decydującą rolę w długofalowym rozwoju gospodarki odgrywają nie wewn. siły motoryczne, lecz czynniki takie, jak wpływ innowacji technicznych i odkryć nowych źródeł surowcowych na charakter inwestycji. Gł. prace powojenne: Teoria dynamiki gospodarczej, Zarys teorii wzrostu gospodarki socjalistycznej.
- EKONOMIA, nauka o społecznych...