(hist.)
oficerski, wyższy od porucznika, niższy od majora; wprowadzony w XIV w. we Francji jako tytuł d-cy rycerstwa jednego okręgu, później rot najemnych; w Polsce XVI w. d-ca zaciężnej roty pieszej niem. lub węgierskiej; w okresie Księstwa W-wskiego i Król. Polskiego - d-ca szwadronu jazdy, kompanii piechoty, baterii artylerii.