Flavius Claudius Iulianus (332-363)
cesarz rzymski od 361, bratanek Konstantyna Wielkiego; 357 zarządzając Galią jako cezar rozgromił Alamanów; otrzymał wychowanie chrześcijańskie, lecz zwrócił się ku neoplatonizmowi; podjął beznadziejną próbę przywrócenia dawnych wierzeń, praw i obyczajów, nie wznawiając jednak prześladowania chrześcijan; podczas wyprawy przeciw państwu nowoperskiemu zmuszony do odwrotu spod Ktezyfontu, zmarł z ran; sławiony przez filozofów i uczonych, potępiany przez Kościół jako odstępca od wiary; pozostawił Listy, reszta twórczości zaginęła.
FLAVIUS CLAUDIUS IULIANUS, ORYBAZJUSZ, FRANKOWIE, LIST, NEOPLATONIZM, EUNAPIOS, ELEUZYNIE, KARTLIA, SZAPUR II