(ok. 610-ok. 680)
kalif od 661, zał. dynastii Omajjadów; wcześniej naczelnik Syrii (od 639), zorganizował ekspedycję dla zdobycia Cypru; od 660 kalif Jerozolimy; zwolennik współpracy Arabów z chrześcijanami; 661 objął panowanie nad królestwem, przeniósł stolicę z Al-Kufy do Damaszku, scentralizował państwo, wprowadził zasadę dziedziczenia tronu; toczył wojny z cesarstwem bizantyjskim, 673-677 oblegał Konstantynopol; zajął Herat, Kabul, Bucharę; zorganizował wyprawę na Sycylię; walczył też z plemionami tureckimi.