1. w Europie XIV-XVIII w. nazwa stosowana wobec lokalnego zgromadzenia uprawnionych do tego mieszkańców lub ich przedstawicieli; 2. w Polsce od XIV w. regionalne zgromadzenie szlachty początkowo decydujące o podatkach, pospolitym ruszeniu (od 1454); po 1493 na s. wybierano posłów na sejm walny, kandydatów na urzędy ziemskie i grodzkie, a następnie deputatów do Trybunału Koronnego; od pocz. XVII w. do I rozbioru Polski było 69 sejmików ziemskich (44 w Koronie, 24 na Litwie i 1 w Inflantach); w XVI w. obradom s. przewodniczył najwyższy rangą senator obecny na obradach, od poł. XVI wybierano marszałka; z uwagi na cel obrad s. dzieliły się na przedsejmowe (wybór posłów), relacyjne (posejmowe), deputackie (wybór deputatów do Trybunału), elekcyjne (wybór 4 kandydatów na urząd grodzki i ziemski) oraz królewskie (zwoływane przez króla w ściśle określonej sprawie); 3. w III Rzeczypospolitej zgromadzenie przedstawicieli poszczególnych samorządów komunalnych.
sejmik
Historia