(1480-1547)
książę legnicki z dyn. Piastów, (od 1498 władał wspólnie z bratem Jerzym, a od 1504 - samodzielnie), brzeski (od 1521), namiestnik Dolnego Śląska (1516-27). Początkowo związany z Jagiellonami (1515 ślub z Elżbietą Jagiellonką); po 1518 popierał wielkiego mistrza Albrechta Hohenzollerna w staraniach o utrzymanie niezawisłości zakonu krzyżackiego od Polski, 1525 uczestniczył w rokowaniach w sprawie sekularyzacji Prus. Jego umowa z elektorem brandenburskim Joachimem (o wzajemnym małżeństwie dzieci i dziedziczeniu posiadłości) stała się później podstawą pretensji prus. do Śląska. Protektor luteranizmu, dbał o rozwój miast śląskich.