Stanisław Kostka (1755-1821)
brat Ignacego, polityk, pisarz, publicysta, teoretyk sztuki; od 1778 poseł na sejmy; od 1782 czł. Rady Nieustającej; w Sejmie Czteroletnim jeden z przywódców Stronnictwa Patriotycznego, zw. księciem mówców, przyczynił się do uchwalenia Konstytucji; uczestnik kampanii 1792 i na emigracji spisku przedinsurekcyjnego; w powstaniu 1794 nie wziął udziału, uwięziony przez władze austr.; jeden z najwybitniejszych mężów stanu Księstwa Warszawskiego (prezes Izby Edukacyjnej, Rady Stanu i Rady Ministrów) i Król. Polskiego (prezes Rady Stanu, od 1818 prezes Rady Senatu); jeden z założycieli Tow. Przyjaciół Nauk; wybitny kolekcjoner, udostępnił publiczności swe zbiory w pałacu wilanowskim, tworząc jedno z pierwszych polskich muzeów; od 1812 dostojnik wolnomularski (Wielki Mistrz Wielkiego Wschodu); współautor O ustanowieniu i upadku Konstytucji Polskiej 3-go maja; felietony satyryczne Świstek krytyczny, powieść satyryczna Podróż do Ciemnogrodu; O wymowie i stylu; Pochwały, mowy i rozprawy; O sztuce u dawnych, czyli Winkelman polski; projekty budowli publicznych i pałacowych.
DYREKCJA EDUKACJI NARODOWEJ, UNIWERSYTET WARSZAWSKI