(lit. 2)
utwór lit. lub filozof. napisany w formie rozmowy; gatunek znany w starożytności (Dialogi Platona, Dialogi umarłych Lukiana), uprawiany gł. w średniowieczu i renesansie, stosowany w filozofii i publicystyce artystycznej również w epokach późniejszych (C.K. Norwid, P. Valéry, J. Parandowski, St. Brzozowski, B. Miciński). D. łączony z muzyką stanowi samodzielną kompozycję wokalną bądź wchodzi w skład większych form wokalno-instrumentalnych (opera, oratorium).