w starożytnym Rzymie dziedzictwo, które z różnych powodów nie mogło zostać objęte. W dawnej Polsce bezdziedziczny spadek pozostawiony przez zmarłego, który nie miał krewnych (od 1588 - do ósmego stopnia pokrewieństwa) ani nie zapisał go komukolwiek, przypadał królowi. Prawo kaduka w postaci tzw. ius albinagii miał również panujący wobec cudzoziemców (jeśli zmarły nie zostawił spadkobiercy w kraju ani nie sporządził testamentu). K. w miarę upływu czasu traciły na znaczeniu. Od 1562 k. po szlachcicu musiał panujący nadać szlachcie, a puścizna po chłopie przypadała jego panu. Potocznie prawem k. - bez podstawy prawnej.
- Kto mocniejszy, ten lepszy, (Na kaduki ariańskie)...
- pierwszy lepszy, być pierwszym lepszym...
- przekonujący, ( albo : przekonywający...