(gr. leijtourgia - służba publiczna) w staroż. Grecji świadczenie na rzecz państwa (w pieniądzach, naturze lub pracy) nakładane ustawowo na pojedynczych pełnoprawnych obywateli lub ich grupy na podstawie cenzusu majątkowego; l. dzieliły się na zwyczajne (związane z dorocznymi uroczystościami) i nadzwyczajne (nakładane tylko w czasie wojny). Najważniejsze l. zwyczajowe: choregia - obowiązek wystawienia chóru dla tragedii, komedii itp.; theoria - pokrycie kosztów poselstwa: (do wyroczni i in.) i architheoria (do innego państwa); gimnasiarchia - utrzymywanie gimnazjonu; hippotrophia - obowiązek utrzymywania konia (przez obywateli służących w oddziałach jazdy); najpoważniejszą l. nadzwyczajną była trierarchia - ufundowanie, obsadzenie załogą i prowadzenie triery, czyli okrętu wojennego (rozkładana zazwyczaj na 3 obywateli). W Egipcie, w okresie gr., a zwł. rzym. - przymusowe sprawowanie urzędów państwowych i miejskich, często rujnujące urzędnika; podobnie w Ces. Bizantyjskim.
całokształt zrytualizowanych czynności sakralnych; publiczna forma kultu religijnego, ze ściśle ustaloną relacją działania i słowa. W chrześcijaństwie oznacza całą oficjalną służbę Bożą. W pierwszych wiekach Kościoła miała charakter improwizowany (pisma apostolskie
- liturgia, odprawić liturgię dla...
- liturgia, w staroż. Grecji świadczenia...
- wielkopiątkowy, wielkopiątkowe nabożeństwo,...