tendencja we franc. malarstwie abstrakcyjnym 1912-14; przedstawiciele o.: R. Delaunay, S. Terk-Delaunay, F. Kupka, F. Léger, F. Picabia, M. Duchamp; przeciwstawiając się dyscyplinie kolorystycznej i przedmiotowości kubizmu, propagowali malarstwo "czyste" - o syntetycznej formie i bogatej ekspresyjnej kolorystyce (stosowano np. zasadę symultanicznego kontrastu barw); swe kompozycje zwali "symfoniami barw" (np. cykl Okien i Form kolistych R. Delaunaya); termin o. wprowadził 1913 G. Apollinaire w odniesieniu do twórczości R. Delaunaya, ale nadał mu znaczenie szersze, obejmował nim wszystkie tendencje wywodzące się z kubizmu, także w ówczesnej poezji.
SYNCHRONIZM, KUPKA, MACKE, MUZAJOS, FRANCUSKA SZTUKA, SYMULTANIZM, CHAGALL Marc, LÉGER, MacDONALD-WRIGHT, ORFEUSZ