(techn. 3)
standardowe urządzenie zewnętrzne w systemach komputerowych do zapisywania w formie znaków informacji wyprowadzanych z komputera. Stosowane początkowo d. typu maszyna do pisania (ang. daisy-wheel printers), w których znak nanoszony był przez czcionkę, a więc w formie linii ciągłej, zostały obecnie wyparte przez d. mozaikowe (ang. matrix printers, dot matrix printers), w których zapisywanie znaku polega na utworzeniu mozaiki z wybranych punktów rastrowych przez np. naniesienie na papier tuszu w miejscach odpowiadających tym punktom. D., które mogą pracować wyłącznie w trybie tekstowym, nazywane są d. alfanumerycznymi, a d. pracujące w trybie graficznym - d. graficznymi. Nowoczesne d. mozaikowe mogą pracować w obu trybach. Parametrami charakteryzującymi d. są: gęstość zapisu (rozdzielczość) - wyrażająca liczbę punktów druku przypadających na jednostkę długości, najczęściej na cal (dpi), w kierunku poziomym i pionowym; szybkość drukowania, podawana w cps (ang. characters per second), czyli liczba znaków na sekundę, z reguły dla dwóch rodzajów druku: zwykłego (ang. draft) i o podwyższonej jakości, tzw. korespondencyjnego (ang. near letter quality, NLQ); jakość wydruku, zależna od matrycy, w ramach której tworzony jest znak - podawane są liczby punktów rastrowych przypadających na szerokość i wysokość matrycy; szerokość wałka drukarki, podawana w calach; pojemność pamięci buforowej służącej do magazynowania informacji przesłanej z komputera do czasu jej wydruku, podawana w kilobajtach, KB. Istnieje wiele rodzajów drukarek, różniących się głównie sposobem zapisu.