Enrico (ur. 1924)
malarz włoski i teoretyk sztuki; studiował medycynę i prawo, później sztukę w Accademia di Brera w Mediolanie; 1951 zainicjował wraz z S. Dangelo ruch arte nucleare, będący wyrazem fascynacji nowymi odkryciami w dziedzinie fizyki jądrowej oraz mikrokosmosem drobnoustrojów i embrionów, a także obaw przed skutkami zagłady ludzkości przy pomocy broni atomowej; jego obrazy z tego okresu przedstawiają niewyraźnie zarysowane postacie wtopione w mgliste tło. W 1957 ogłosił manifest Przeciw stylowi (wraz z P.Manzonim, Armanem i Y.Kleinem) protestując przeciwko powielaniu w sztuce wypracowanych wcześniej wzorów; malował wówczas groźne lub lubieżne postacie, które odbijając się w wmontowanych w obraz lusterkach zmieniały się w obwieszonych medalami wysokich rangą wojskowych; wkomponowywał też w obrazy strzępki tkanin, kawałki tapet, sztuczną biżuterię. Od lat 60. tworzy kolaże z drewna i tkanin, rzeźby z tworzyw sztucznych, obrazy o groteskowym charakterze (Neuf Milliards pour 2010).