(muz. 1)
w muzyce ludowej zaznaczyły się wpływy hellenistyczne, bizantyjskie, wynikające z kontaktów z Azją Mniejszą w okresie przedosmańskim, elementy kultur autochtonicznych (m.in. iliryjskiej i trackiej) oraz wpływy słowiańskie. Najwięcej elementów wspólnych zaznacza się w porównaniu z muzyką bułgarską (typ skal - do kwinty, rozwinięta chromatyka, rytmy m.in. addycyjne, aksakowe, typowe dla tańca kołowego, instrumentarium); innego typu związki występują wobec muzyki persko-arabsko-tureckiej: tańce, repertuar pieśni dorocznych i pieśni towarzyszących pracy, co pozwala rekonstruować istniejącą prawdopodobnie w przeszłości wspólnotę obejmującą wszystkie narody rejonu M. Śródziemnego. W m.g. najsilniej rozwinięta jest chromatyka, charakterystyczna dla maniery melizmatycznej; melodykę charakteryzuje ambitus ograniczony do kwinty; system metrorytmiczny oparty na podziałach asymetrycznych (popularny jest tzw. 7-miar, tj. 3+2+2 jednostek metrycznych, czyli epitryt); forma na ogół klarowna; na wyspach (Rodos, Kreta, Cypr) dominuje dystych oparty na powtórzeniu i alteracji (analogiczny do form popularnych w Słowiańszczyźnie); ciekawy wyjątek stanowią tzw. pieśni kleftyckie, opowiadające o zmaganiu z Turkami, odznaczające się skomplikowaną formą, znacznym udziałem pierwiastka improwizacyjnego. M.g. jest na ogół monofoniczna z wyjątkiem terytoriów górskich i wysp; oprócz pieśni typowe są dla niej formy taneczne wykonywane w kole; nazwy tańców na ogół pochodzą od nazw miejscowości, incipitów tekstu, zawodu.
- GRECKA MUZYKA NOWOŻYTNA, (muz. 2)
- PIOTR, Pochodzenia greckiego,...
- mit arkadyjski, wznaczeniu mitycznym...