(muz.) zmiana barwy dźwięków skali diatonicznej uzyskiwana przez podwyższenie lub obniżenie o półton stopni odległych o cały ton; po wprowadzeniu odstępów półtonowych między wszystkimi stopniami skali diatonicznej powstaje skala chromatyczna; ch., choć była znana już w muzyce starogreckiej, w praktyce kompozytorskiej pojawiła się w XVI w. (w średniowieczu nie występowała); szczyt jej rozwoju nastąpił w XIX w. (R. Wagner); grupa instrumentów (m.in. róg, trąbka) posiadających specjalne urządzenie umożliwiające rozszerzenie pierwotnej skali naturalnej do skali chromatycznej nosi nazwę instrumentów chromatycznych.
UKRAIŃSKA MUZYKA, GRECKA MUZYKA NOWOŻYTNA, GRECKA MUZYKA NOWOŻYTNA, DUR-MOLL SYSTEM, TONALNOŚĆ, KAUKASKICH NARODÓW MUZYKA
- RORE, Cipriano de (ok. 1515-65)...
- Renoir Pierre-Auguste, (1841-1919)
- TONALNOŚĆ, termin odnoszący się...