Ferenc (1870-1948)
kompozytor węgierski, gł. przedstawiciel XX-wiecznej operetki wiedeńskiej; uczeń Z. Fibicha i A. Dvořaka; debiutował jako autor oper, które zostały jednak b. źle ocenione przez krytykę i publiczność; później zwrócił się ku twórczości operetkowej, zyskując wielką sławę; spośród kilkudziesięciu operetek L. najbardziej znane to: Wesoła wdówka, Książątko, Hrabia Luxemburg, Cygańska miłość, Błękitny mazur, Carewicz, Kraina uśmiechu, Paganini, Piękny jest świat, Giuditta; autor wielu pieśni, marszów, walców (m.in. Złoto i srebro, Walc koloraturowy); liczne utwory dedykował w latach 1925-30 słynnemu tenorowi R. Tauberowi, stąd też ten okres twórczości L. nazywany jest "tauberowskim".
- MARSZ, utwór muzyczny, samodzielny...
- OPERETKA, widowisko muzyczne oparte...
- AUSTRIACKA MUZYKA, 1. ludowa wykazuje liczne...