Jan Pieterszoon (1562-1621)
niderlandzki organista i kompozytor; całe życie spędził w rodzinnym Amsterdamie, pełniąc, jak jego ojciec, obowiązki organisty w kościele Oude Kerk; uchodził za największego mistrza gry organowej w swoich czasach, był ostatnim reprezentantem tradycji szkół niderlandzkich; obok działalności twórczej prowadził intensywną pracę pedagogiczną jako nauczyciel płn.-europejskich organistów i kompozytorów, wpływając na powstanie tzw. szkoły płn.-niem. W jego spuściźnie kompozytorskiej są gł. fantazje, toccaty (pisane jako wprawki techniczne dla uczniów), opracowania świeckich pieśni, tańce; rozwinął nowy typ ricercaru oparty na kontrapunktycznym opracowaniu jednego tematu, co stało się zalążkiem fugi; jego zasługą jest stworzenie formy wariacji chorałowych, popularnej w muzyce organowej następnych epok; autor wielu kompozycji wokalnych, w których połączył elementy motetu, madrygału, chanson i villanelli z pierwiastkami sakralnymi; stylistycznie dzieła te sytuują się na pograniczu renesansu i baroku.
- KLAWESYNOWA MUZYKA, mimo że jej początki...
- RICERCAR, w XVI i XVII w. nazwa...