(muz. 1)
ludowa: wykazuje wyraźny wpływ twórczości artystycznej i stanowi syntezę wielu elementów; w regionach płd. (Sardynia, Korsyka, Sycylia, wybrzeża Istrii i Kalabrii) spotyka się liczne elementy znane kulturze muz. ludów Orientu, na płn. (Alpy, Piemont, Lombardia) dominuje twórczość epicka i pasterska; do pieśni wł. przeniknęły schematy wersyfikacyjne znane liryce artyst.; na płn. kraju spotyka się ballady, a także romanse, religijne "stori" (opowieści o świętych); w folklorze muz. całych Włoch przeważa liryka o strukturze stroficznej, dążąca do zwięzłych, epigramatycznych form (stromoutti w Piemoncie, rispetto w Toskanii, canzuna na Sycylii, fiori - epigramaty poprzedzone inwokacją do kwiatu); w całym kraju znana jest pieśń taneczna villota (o charakterze i tempie zróżnicowanym w zależności od regionu); wszędzie przechowywane są tradycje stowarzyszeń i bractw religijnych wykonujących charakterystyczne dla regionu pieśni, zw. laudi, z których wiele trafiło do wielkich form muzyki religijnej (oratoriów, pasji); pieśni towarzyszące zabiegom magicznym spotykane są na płd. kraju, a także w pogranicznych regionach alpejskich; wszędzie znane są pieśni doroczne (canzuni carnivali), kołysanki (Korsyka, Kalabria), lamenty żałobne (voceri na Korsyce), pieśni pracy (tribberi - towarzyszące młocce); ludowa m.w. bazuje przeważnie na systemie dur-moll, z odchyleniami lidycznymi (przeważnie w regionach górskich) i melizmatami; na Korsyce usłyszeć można wpływy hiszpańskie; pieśń jest w zasadzie monodyczna, niektóre przejawy polifonii przetrwały w Istrii; wśród instrumentów pierwsze miejsce zajmuje gitara, towarzysząca pieśniom lub występująca jako instrument solowy.
- WŁOSKA MUZYKA, (muz. 2)
- NIEMIECKA MUZYKA, 1. ludowa, mimo że...
- OPERA, nazwa obejmująca duże...