jedna z najstarszych wielkich kultur muzycznych świata; w IV-III tysiącleciu p.n.e. znane były idiofony i tańce magiczne; w Starym i Średnim Państwie (ok. 2850-1570) ośrodkami muzycznymi były świątynie; instrumenty (harfa, flet, sistrum) łączone z kultem bogów; w okresie Nowego Państwa (ok. 1570-1085 p.n.e.) wpływ muzyki Mezopotamii (metalowe trąbki, harfy, kitary, pandory, membranofony, sistrum); system tonalny oparty na strukturach tetrachordalnych; od poł. I tysiąclecia p.n.e. rozwijało się szkolnictwo muzyczne; w końcowym okresie ery starożytnej nawarstwienie wpływów obcych: perskich, greckich i rzymskich; po VII w. n.e. rozwój form charakterystycznych dla muzyki arabskiej.
- GRECJI STAROŻYTNEJ MUZYKA, rozwijała się pod silnym...